کشف شگفت انگیز دایره سنگی دوران روم باستان در یک گورتپه - عکس
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر وبپیما به نقل از همشهری - عصر ایران،اداره ی ایالتی حفاظت از آثار باستانی باواریا (BLfD) اعلام کرده که بقایای به دست آمده نزدیک روستای وُلکِرتشوفن در منطقه ی آیشتات، به احتمال زیاد پایه های یک تومولوس (گورتپه رومی) است؛ سازه ای سنگی و دایره ای که در دوران روم باستان به عنوان بنای یادبود تدفینی ساخته می شد.
آنچه این کشف را شگفت انگیز کرده، کمیابی چنین آرامگاه های پرشکوهی در رائتیا است، جایی که آثار مشابه کمابیش ناشناخته اند.دایره ی سنگی شگفت انگیز با داستانی پنهان
در جریان حفاری ها حلقه ای سنگی به قطر حدود ۱۲ متر کشف شده که بادقت ساخته شده و درست کنار یک جاده ی رومی باستانی قرار داشته است. در بخش جنوبی آن، بخشی مربعی به ابعاد دو در دو متر یافت شد که شاید پایه ی یک سنگ نوشته یا تندیس بوده است. با وجود ظاهر باشکوه سازه، فضای درونی آن کاملاً خالی بود. پروفسور ماتیاس فایل، محافظ کل BLfDگفته: «کشف یک بنای تدفینی با این ابعاد و از این دوره در این منطقه کاملاً غیرمنتظره بود. گورتپه در امتداد یکی از مسیرهای مهم حمل ونقل رومی قرار داشته است. خانواده ی صاحب مقبره آن را به عنوان یادبودی بسیار چشمگیر برپا کردند که هم مکانی برای یادآوری و هم نمادی از جایگاه اجتماعی آنان بود.»
به طرز شگفت انگیزی، درون سازه هیچ بقایای انسانی یا اشیای تدفینی یافت نشد. این موضوع پژوهشگران را به این نتیجه رساند که بنا یک آرامگاه واقعی نیست، بلکه نوعی کِنوتاف (آرامگاه نمادین) است، بنایی یادبود برای بزرگداشت فردی که در جایی دیگر به خاک سپرده شده بود.
چنین یادمان هایی در روم باستان معمولاً به افتخار افراد برجسته یا خانواده های اشرافی ساخته می شدند و نشانه ای از اعتبار و منزلت اجتماعی آنان به شمار می رفتند. موقعیت جغرافیایی این بنا نیز از این تفسیر پشتیبانی می کند. این بنا نزدیک جاده ای رومی واقع شده که ناسنفلس را به دره ی آلتموهل متصل می کرد و همچنین در مجاورت بقایای یک عمارت روستایی رومی قرار دارد. در نتیجه احتمال می رود که شخص گرامی داشته شده از اشراف محلی بوده باشد. این کشف در پاییز ۲۰۲۴ و هنگام اجرای عملیات ساخت حوضچه ی نگهداری آب باران انجام شد. باستان شناسانی که پروژه را همراهی می کردند، از ثبت منطقه به عنوان محوطه باستانی آگاه بودند. در لایه های زیرین، آثار استقرارهای ماقبل تاریخی و قطعات سفالینه یافت شد، اما نمایان شدن پایه ی دایره ای سنگی کاملاً غیرمنتظره بود. در دنیای رومی، گورتپه ها شکل تدفینی شناخته شده ای در سراسر اروپای مرکزی و ایتالیا بودند. در استان های شمال غربی امپراتوری، از جمله رائتیا، این گونه بناها از قرن نخست میلادی به بعد رواج یافتند. برخی از آن ها بر فراز گورتپه های عصر برنز یا آهن ساخته می شدند که نشانه ای از تداوم سنت ها و اقتباس فرهنگی بود. به باور باستان شناسان، گورتپه وولکرتشوفن هم احتمالاً نمونه ای از آمیختگی اثرات معماری مدیترانه ای با آیین های تدفینی سلتیک است. BLfD در بیانیه ای افزود: «در حالی که پایه های سنگی این بنا به روشنی از الگوهای رومی پیروی می کند، بیشتر گورتپه های این منطقه مربوط به دوران پیش رومی هستند. از این رو، گورتپه ولکرتشوفن یافته ای استثنایی و مهم برای درک تبادل فرهنگی در استان رائتیا است.»
این خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و وبپیما صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.
منبع: همشهری آنلاین
