دوستی ها در جهان حیوانات
به گزارش سرویس اجتماعی وبپیما به نقل از همشهری - پژوهشگران تأیید کرده اند که سارهای آفریقایی پیوندهای همکاری بلندمدت، حتی با افراد غیرخویشاوند، تشکیل می دهند؛ ویژگی ای که پیش تر تصور می شد مختص انسان ها است.
به نقل از مجله Nature، دانشمندان شواهد قانع کننده ای از رفتار کمک رسانی متقابل و بلندمدت در میان سارهای آفریقایی کشف کرده اند که پیش فرض های دیرینه درباره همکاری میان غیرخویشاوندان در قلمرو حیوانات را به چالش می کشد.اینکه انسان ها اغلب به یکدیگر کمک می کنند، حتی وقتی خویشاوند نیستند، تعجب آور نیست. کافی است به حمایت متقابلی فکر کنید که قدیمی ترین دوستی های شما را قوی نگه داشته است.
اما اثبات اینکه این نوع همکاری در میان حیوانات نیز رخ می دهد، بسیار دشوارتر بوده است.
اکنون، یک مطالعه جدید درباره سارهای آفریقایی شواهد قدرتمندی ارائه می دهد که نشان می دهد چنین همکاری ای وجود دارد. این پژوهش که توسط الکسیس ارل، دانشجوی سابق دکتری در آزمایشگاه پروفسور داستین روبنشتاین، هدایت شد، بیش از ۲۰ سال به مشاهده این پرندگان اختصاص یافت. یافته های آن ها نشان می دهد که سارها درگیر «رفتار متقابل» می شوند. به یکدیگر کمک می کنند با این درک که در آینده این لطف جبران خواهد شد.
روبنشتاین گفت: «جوامع سارها فقط خانواده های ساده نیستند، بلکه بسیار پیچیده ترند و شامل ترکیبی از افراد خویشاوند و غیرخویشاوند هستند که با هم زندگی می کنند، تقریباً به همان شکلی که انسان ها زندگی می کنند.»
کمک رسانی فراتر از پیوندهای خانوادگی
اینکه حیوانات به خویشاوندان مستقیم خود کمک می کنند تا تناسب ژنتیکی خود را افزایش دهند و ژن هایشان را ماندگار کنند، از مدت ها پیش در جامعه علمی شناخته شده است. سارها به طور ترجیحی به خویشاوندان خود کمک می کنند، اما بسیاری از پرندگان به غیرخویشاوندان نیز کمک می کنند. ارل و همکارانش کشف کردند که این کمک رسانی به غیرخویشاوندان از طریق تشکیل روابط کمک رسانی متقابل رخ می دهد، که گاهی اوقات سال ها طول می کشد.
اثبات اینکه این نوع رفتار متقابل به حیواناتی غیر از خویشاوندان مستقیم گسترش می یابد، دشوار است، زیرا نیازمند حجم زیادی از داده هایی است که در بازه های زمانی طولانی جمع آوری شده اند. مقاله جدید، که این هفته در مجله Nature منتشر شد، از ۲۰ سال پژوهش که روبنشتاین و همکارانش روی سارهای آفریقایی ساکن در آب وهوای سخت ساوانای شرق آفریقا انجام داده اند، بهره می برد.
از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۲۱، پژوهشگران هزاران تعامل بین صدها پرنده را مطالعه کردند و از افراد جمعیت نمونه های DNA جمع آوری کردند تا روابط ژنتیکی را بررسی کنند. با ترکیب داده های رفتاری و ژنتیکی ۴۰ فصل تولیدمثل، تیم توانست سؤالاتی مانند این ها را مطرح کند: آیا پرندگان به طور ترجیحی به خویشاوندان کمک می کردند؟ آیا آن ها به غیرخویشاوندان کمک می کردند حتی وقتی خویشاوندان برای کمک در دسترس بودند؟ و آیا آن ها در طول سال ها با افراد خاصی به طور متقابل کمک می کردند؟
دوستی ها در جهان حیوانات
در نهایت، پژوهشگران دریافتند که کمک کنندگان به طور ترجیحی به خویشاوندان کمک می کردند، اما همچنین به طور مکرر و مداوم به پرندگان غیرخویشاوند خاصی کمک می کردند، حتی وقتی خویشاوندانی برای کمک در دسترس بودند. روبنشتاین گفت: «بسیاری از این پرندگان در واقع با گذشت زمان دوستی هایی تشکیل می دهند. گام بعدی ما این است که بررسی کنیم این روابط چگونه شکل می گیرند، چه مدت طول می کشند، چرا برخی روابط قوی باقی می مانند، در حالی که برخی دیگر از هم می پاشند.»
این داده ها بر پایه دهه ها پژوهش جمع آوری شده توسط روبنشتاین و همکاران و دانشجویانش درباره چگونگی و چرایی اجتماعی شدن حیوانات بنا شده است. آن ها جوامع حیوانی را نه تنها در پرندگان، بلکه در گونه های متنوعی در سراسر جهان بررسی کرده اند، از جمله میگوهای تپانچه ای در کارائیب، زنبورها در آفریقا، سوسک ها در آسیا و موش ها و مارمولک ها در استرالیا.
روبنشتاین گفت: «من فکر می کنم این نوع رفتار کمک رسانی متقابل احتمالاً در بسیاری از جوامع حیوانی در جریان است، و مردم فقط به اندازه کافی طولانی آن ها را مطالعه نکرده اند تا بتوانند آن را تشخیص دهند.»
منبع: فرارو
این خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و وبپیما صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.
منبع: همشهری آنلاین
