ملاقات با زندانیان منفی 18
به گزارش سرویس اجتماعی وبپیما به نقل از همشهری - محمد سرابی: دادگاه و کانون از هم فاصله کمی دارند و بین آن ها بنیاد تعاون زندانیان و دانشگاه علمی کاربردی سازمان زندان ها است. کانون و خانه های فرسوده شهر زیبا در مقابل آن، تقریبا همسن هستند. از سال ۱۳۴۷ که «دارالتادیب» در زمین های خالی شمال غرب تهران ساخته شد، این محله خیلی تغییر کرده و بزرگراه ها و پل های بتنی و حالا مجتمع های آپارتمانی نوساز و گرانقیمت همه جا را گرفته اند. در تمام خیابان های اطراف تقاطع دو بزرگراه همت و باکری؛ از خیابان شهران جنوبی و میدان الغدیر گرفته تا میدان کودک و ایستگاه مترو، اهالی و مغازه دارها، همه کانون را می شناسند.
ملاقات شنبه و دوشنبه
روزهای شنبه از ۸ تا ۹ و نیم صبح ساعت ملاقات دختران و از ۱۰ تا ۱۲ ساعت ملاقات قرنطینه است. دوشنبه ها از ۷ و نیم صبح تا ۱۲ ساعت ملاقات پسران است. یک ساعت و نیم برای ملاقات دختران و ۴ ساعت و نیم برای ملاقات پسران نشان می دهد که بخش اصلی زندانیان این مرکز پسرها هستند. منظور از قرنطینه هم آن هایی است که تازه به کانون آمده اند.
یکی از دو درب بزرگ کانون اصلاح و تربیت به ملاقات کننده ها اختصاص دارد. کسانی که برای ملاقات فرزندانشان می آیند، روال کار را یاد گرفته اند. اسم زندانی را روی کاغذی می نویسند، ماموری که درون اتاقک شیشه ای نشسته است، اسامی را می خواند و خانواده ها را صدا می زند.
اقوام درجه اول و دوم
همانطور که زندانی ها یکدیگر را می شناسند، خانواده های زندانیان هم بعد از چند بار ملاقات با هم آشنا شده اند. وقتی اسم کسی را می خوانند اعضای خانواده «درجه اول» مقابل باجه می روند و کارت ملی یا شناسنامه خود را نشان می دهند. نام ملاقات کننده ها ثبت می شود. مامور برگه ای که با دستگاه چاپ شده است به آن ها می دهد تا بعد از بازرسی وارد ساختمان شوند.
بعضی ها فامیل درجه اول نیستند. مادربزرگ و پدربزرگ زندانی می گویند می خواهند نوه شان را ببینند. خاله و عمو می گویند که همین امروز از شهرستان آمده اند. مامور، اسم زندانی را به کسی پشت تلفن می گوید و اگر تایید شود، به اقوام دورتر هم اجازه ملاقات می دهند. برخوردها آرام و محترمانه است. بیرون سالن، خانواده ها به راهرویی در فضای باز هدایت می شوند که از دو طرف نرده دارد.
روی دیوار سالن اعلامیه ای با این مضمون نصب شده است که «مددجویان از گفتن نشانی و مشخصات فردی اعضای خانواده خود به دیگر مددجویان خودداری کنند.» یا اینکه «خانواده ها به حساب مددجوی دیگر پول واریز نکنند.» پوستر انجمن حمایت از زندانیان، تلفن های مستقیم ریاست، حراست و بازرسی زندان ها هم روی دیوارهای دیگر است.
عنوان جرم
اینجا هر زندانی با فهرستی از مشخصات نگهداری می شود. شناسه زندانی، کد ملی، تاریخ بازداشت، وضعیت قرار، دادسرای صادر کننده، شعبه و سمت مقام قضایی و در آخر عنوان جرم از نزاع و شرب خمر تا سرقت و قتل. خانواده هایی که برای ملاقات آمده اند همه می گویند که فرزندشان «اشتباه» دستگیر شده است. «رستمی» تعریف می کند که گروهی از دوستان پسرش نیمه شب قفل مغازه ای را شکسته و در حال سرقت بودند اما او که در اطراف مغازه ایستاده بود هم به جرم همدستی دستگیر شده است. «مالکی» که از شهریار به اینجا آمده است، می گوید که در محله قتلی با چاقو رخ داده است و چون قاتل ترک موتورسیکلت پسرش به محل قتل رفته، او را هم شریک جرم تشخیص داده اند. آن هایی که به دلیل نگهداری مواد مخدر دستگیر شده اند گروه جداگانه ای هستند. بعضی ها می گویند که زندانی از جاسازی مواد در وسایلش و ... خبر نداشته است. حتی کسی این را می گوید که جرم را اشخاص دیگری انجام داده اند و زندانی نوجوان فقط جرم را گردن گرفته زیرا تصور می کرد به دلیل سن کم مجازات نمی شود.
دادگاه اطفال
اگر کسی به دنبال پیدا کردن نوجوانی دستگیر شده، متهم یا گمشده، باشد او را به دادگاه راهنمایی می کنند که کمی دورتر از کانون است. ورودی مجتمع قضایی شهید قاسم سلیمانی ۳ باجه دارد. کیفری، تجدید نظر و اطفال. از ساعت ۸ صبح تا ۱۲ و نیم اقوام درجه اول می توانند بعد از تایید باجه اطفال، وارد ساختمان دادگاه شوند و با کد ملی متهم، مراحل بعدی را طی کنند. اگر قرار یا حکم صادر شده باشد محل نگهداری زندانی اعلام می شود.
روبه روی دادگاه شلوغ است. خودروها در دو ردیف پارک کرده اند. قدیر، راننده مسن تاکسی که برای «دربست» صدا می کند، می گوید که الان همه اسنپ و تپسی می گیرند اما قبلا کاسبی مسافرکش ها از جلوی دادگاه و کانون بد نبود. مغازه داران و ساکنان اطراف به فعالیت دادگاه و کانون عادت کرده اند و به جز ازدحام خودروها که در چند ردیف مقابل دادگاه توقف می کنند و ترافیک مسیر شرق به غرب روی پل را کند می کنند، مزاحمت دیگری وجود ندارد.
با رسیدن ساعت ۱۲ ظهر پذیرش متوقف می شود. مراجعان هم اصراری ندارند. آن هایی که می خواهند فرزندشان را ببینند صبح زود به اینجا آمده اند. ملاقات کننده ها از درهای اصلی خارج می شوند تا دوشنبه دیگری برسد و بتوانند دوباره برای چند ساعت زندانی نوجوان خود را ببینند.
اربعین؛ فرصت بخشش
خیران خارج از دستگاه قضایی و مددکاران، ستاد دیه و دیگر بخش های درون دستگاه قضایی، مناسبت های مذهبی را فرصت کسب بخشش و گذشت برای پرونده نوجوانان محکوم می دانند. ایام محرم و صفر و همینطور دیگر روزهایی که حرمت مذهبی خاص دارند، تلاش ها برای رضایت گرفتن از شاکیان افزایش پیدا می کند. کانون اصلاح و تربیت هم این روزها شاهد رفت و آمد دلسوزانی است که می خواهند نوجوان این مرکز سال های کمتری در زندان بمانند.
دیدگاه عمومی این است که نوجوان اغلب از ماهیت جرم و عواقب سنگین آن آگاهی صحیح ندارد بلکه به تشویق دوستان یا تحت تاثیر احساسات خود دست به بزه کاری می زند. اگر بتوان متهمانی که پرونده های سبک تر دارند را از گذراندن حبس نجات داد، بازگشت آن ها به جامعه نتایج بهتری خواهد داشت.
منبع: روزنامه همشهریاین خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و وبپیما صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.
منبع: همشهری آنلاین
