پرسپولیس کجا از قهرمانی دور شد؟ نخستین متهم!
به گزارش سرویس ورزشی وبپیما به نقل از همشهری - تساوی کم رمق و بدون گل دربرابر استقلال خوزستان، شاید تیر خلاصی بود بر آخرین امیدهای هواداران پرسپولیس برای کسب عنوان قهرمانی در این فصل. اگرچه شکست هفته قبل در قزوین تا حد زیادی داستان را تمام کرده بود اما این توقف خانگی عملا و رسما نشان داد تکراری ترین قهرمان این سال های لیگ برتر، در این فصل هیچ جامی نخواهد برد و نهایت تلاشش شاید باید معطوف به ایستادن در پله دوم و کسب سهمیه پلی آف لیگ نخبگان باشد. قرار گرفتن در این شرایط، آن هم درحالی که هنوز ۵هفته به پایان فصل مانده، بی گمان یک ناکامی بزرگ برای پرسپولیس به شمار می رود؛ شکستی که حتما عوامل زیادی داشته، اما شاید بیراه نباشد اگر مدیرعامل باشگاه را به عنوان متهم ردیف اول این داستان معرفی کنیم. رضا درویش که در فصول گذشته سهامدار موفقیت های پرسپولیس به شمار می رفت، در این فصل اشتباهات بزرگی داشت که خودش و تیمش را ناکام گذاشت. ۳مورد از مهم ترین آنها را مرور کرده ایم.
انتخاب کادرفنی
مدیرعامل پرسپولیس در پایان فصل گذشته و بعد از قهرمانی سرخپوشان در لیگ برتر، تا جایی که می توانست پز انتخاب اوسمار ویرا به عنوان جانشین یحیی گل محمدی را داد. او انتخابی انجام داده بود که در نگاه اول پرریسک به نظر می رسید و به خاطرش کلی هم ملامت شد. با این حال بعدا که اوسمار جواب داد و تیم را قهرمان کرد، درویش در جلد برنده بزرگ فرو رفت و کلی فخر فروخت. با این حساب، پس او همان قدر هم بابت ناتوانی در حفظ مربی ارزان و موفق برزیلی باید سزاوار شماتت باشد؛ به ویژه که ویرا در لیگ تایلند نتایج خوبی هم به دست آورده و نمک روی زخم پرسپولیسی ها پاشیده است. درویش بعد از ناکامی در تمدید قرارداد ویرا، با اسامی مربیان بزرگ بین المللی بازی کرد و در نهایت خوان کارلوس گاریدو را به ایران آورد؛ کسی که درست یا غلط، از همان روز اول با موضع منفی بعضی هواداران مواجه شد. حتی نتایج موفق گاریدو در هفته های آغازین هم به این مربی کمک نکرد و مدیریت هم نتوانست رابطه او با بازیکنان را تنظیم کند. به این ترتیب در مدلی شبیه به «کودتا»، زیر پای گاریدو خالی شد تا بعدا نوبت به کریم باقری و اسماعیل کارتال برسد که روی نیمکت پرسپولیس بنشینند. فارغ از اینکه سرمربی ترکیه ای فعلی سرخپوشان چه کیفیتی دارد و موفق خواهد بود یا نه، او خیلی دیر به مجموعه اضافه شد و زمانی آمد که آسیا عملا از دست رفته و کار در لیگ هم بسیار سخت شده بود.
بستن تیم
از سوی دیگر، بسیاری از ناظران هم عقیده اند که پرسپولیس در این فصل «بد» بسته شد. این تیم در حفظ برخی ستاره های اصلی اش، به ویژه مهدی ترابی ناموفق بود و در مقابل نتوانست بازیکنانی جذب کند که در بزنگاه ها سرنوشت تیم را تغییر بدهند. ترکیب کلی پرسپولیس مملو از بازیکنان پیر و اشباع شده بود؛ خالی از جوانانی که صاحب انگیزه باشند و برای موفقیت بجنگند. حتی مصدومیت های پرشمار و زیانبار بازیکنان هم نمی توانست بی ارتباط با میانگین سنی بالای تیم باشد. غیراز اشتباهات محاسباتی و فنی درویش در بستن چنین تیمی، به نظر می رسد او به خاطر قهرمانی های پیاپی پرسپولیس، دچار نوعی اعتمادبه نفس کاذب هم شده بود؛ شاید این حس که هر که برود و هر که بیاید، ما باز هم جام را خواهیم برد! چنین بود که بازیکنان اصلی تیم سر از اردوگاه رقبا در آوردند و ستاره های فصل نقل وانتقالات هم یک به یک این طرف و آن طرف رفتند. حالا شاید درویش فهمیده باشد اینطور نیست که لزوما قهرمانی را به اسم پرسپولیس نوشته باشند و لازم نباشد این تیم تدبیری برای کسب جام بیندیشد. باید کار کرد و جدی بود.
بعد از ۱۰سال، با ۳ سرمربی
یک رکورد منفی که امسال در کارنامه مدیریتی رضا درویش به ثبت رسید، حضور ۳ سرمربی در یک فصل روی نیمکت پرسپولیس بود؛ اتفاقی که درست بعد از یک دهه برای سرخپوشان رخ داد. ۱۰سال پیش دقیقا در چنین روزهایی برانکو ایوانکوویچ در حالی در لیگ چهاردهم هدایت پرسپولیس را بر عهده گرفت که قبل از او علی دایی و حمید درخشان این مسئولیت را در اختیار داشتند. برانکو تا پایان فصل هجدهم سرمربی پرسپولیس بود، در لیگ نوزدهم گابریل کالدرون و یحیی گل محمدی این تیم را هدایت کردند، یحیی تا نیم فصل لیگ بیست وسوم سر جایش ماند و بعد جای خودش را به اوسمار ویرا داد. این فصل اما ابتدا گاریدو، سپس کریم باقری و در نهایت اسماعیل کارتال سرمربی پرسپولیس شدند. با این همه تزلزل، معلوم است که تیم از جام فاصله می گیرد.
منبع: روزنامه همشهریاین خبر توسط سایت همشهری آنلاین منتشر شده و وبپیما صرفا آن را به اشتراک گذاشته است.
منبع: همشهری آنلاین
